تجربه من در مورد چندکارگی: چندکارگی یک توهم و افسانه است! - اخبار برخط

به گزارش اخبار برخط، شاید تا همین چند سال پیش در محیط وب کاربرانی را می دیدیم که به چندکارگی multitasking خود، یعنی توانایی خود برای انجام چند کار نسبتا متفاوت، در آن واحد و به صورت موازی افتخار می کردند. حتی مقالات تاییدکننده ای در مورد این ویژگی ظاهرا خوب و ترفندهایی برای افزایش این توانایی هم مشاهده می کردیم.

اما آیا در مقام عمل هم همین طور است و چندکارگی حتی توسط افراد سریع و باهوش، چیز نیکویی است؟!

مطلبی که خیلی جاها روی آن تاکید شده این است که وقتی ما در حال چند کار هستیم و تصور می کنیم که از عهده همه شان برمی آییم، یه نوعی در حال فریب دادن خود هستیم. یعنی عملا کیفیت و سرعت چند کار را کاهش می دهیم، تا بتوانیم آنها را به صورت موازی پیش ببریم.

در مورد خودم و فعالیت هایم مثال می زنم: تصور کنید که من بخواهم هم وبلاگم را به روز کنم و هم حضور خوبی در شبکه های اجتماعی داشته باشم، در عین حال بخواهم اخبار روزمره را با فیدخوان ها و یا اپلیکیشن محبوبم فلیپ بورد دنبال کنم. در عین حال مطالعه روتین حرفه اصلی ام -پزشکی- را هم داشته باشم.

همین چند کار علیرغم سال ها تجربه من به سختی به صورت موازی در کنار هم قابل انجامند. تجربه به من نشان داده که هر وقت بیشتر دست به کیبورد می شوم و پست های بیشتر و باکیفیت تری می نویسم، حضورم در شبکه های اجتماعی کمرنگ و کم کیفیت می شود و برعکس.

یعنی ذهن بهینه و آماده بلاگری، به درد فعالیت هدفدار در شبکه های اجتماعی نمی خورد و برعکس.

حتی وقتی در وبلاگ، روی مطالب فناوری تمرکز می کنم، تمرکزم روی مرور کتاب ها و خبرهای فرهنگی افت می کند و هر وقت سرکی به مطالب تاریخی و بیوگرافی می زنم از فناوری، می افتم.

به عبارت دیگر ذهن نمی تواند به سرعت، بین چند عالم سوییچ کند.

حالا چاره کار چیست؟

چاره اول که کلا پاک کردن صورت مسئله است. اما خب، بسیاری اوقات این کار ممکن نیست و شما مجبورید یا بسیار علاقه مندید که چند کار را در کنار هم پیش ببرید.

راه دیگر کم کردن فشار اشغال پس زمینه مغز است. تصور کنید که من در حین مطالعه آزاد، سوژه های نوشتن بی مقدمه به ذهنم راه یابند. این فکر وجود این سوژه ها و اینکه چطور باید واژه ها را در کنار هم بچینم، قسمتی از توانایی مطالعه من را کم می کند. این فکر مرتب تلنگر می زند و رها نمی کند.

در کمال تعجب، یک چاره درد ساده در این مواقع یادداشت کردن کار یا فکری است که پس زمینه فکری و اصطلاحا قسمتی از رم مغز شما را اشغال کرده است. خودم وقتی کار متفاوتی را که در آینده باید بکنم، یادداشت می کنم، انگار قسمتی از رم مغزم را برای کار دیگر آزاد کرده ام.

ترفند شخصی دیگر من این است که کارهای مشابه را با هم انجام بدهم. تصور کنید که من با خودم قرار گذاشته ام، 10 کتاب تازه را در سایت معرفی کنم. در رویکرد اول من می گویم خب، یک روز در میان، می آیی و یکی از این کتاب ها را معرفی می کنی و در موردشان پست آماده می کنی.

اما عمل به چنین تعهدی واقعا سخت است. راحت تر این است که بیایم و به جای اینکه وقت آزاد هر روز صرف نوشتن چند نوع پست کاملا محتوا بکنم، به کلی صرف معرفی این کتاب ها می کنم و پست ها را زمان بندی کنم و در سایت بگذارم.

موضوع دیگری که بازم تجربه کرده ام، این است که حتی چندکارگی میکرو هم واقعا مخرب است. منظورم چیست؟

شما ممکن است فکر کنید که پاسخ دادن به چند ایمیل و توییت و کمی گشتن در اینستاگرام بین کارها، چیز مفرحی است. اما همین هم نوعی چندکارگی محدود است. با خودتان قرار بگذارید که روزی فقط چند بار ایمیل تان را چک کنید. ساعت مشخص و محدودی برای توییتر و اینستاگرام و تلگرام کنار بگذارید. نیک هم می دانید که چگالی محتوا در این شبکه های اجتماعی خیلی کم است و شما عملا چیز خاصی را هم دست نمی دهید.

این طوری ناگهان می بینید که خلاقیت تان افزایش پیدا کرده و میزان استرس تان کاهش پیدا کرده و وقت اضافه برای فعالیت های سودمندی مثل ورزش پیدا کرده اید.