راز بزرگ، چرا می خندیم؟ - اخبار برخط

به گزارش اخبار برخط، آخرین باری که خندیدید کی بود؟ همین چند ساعت پیش! تا به حال فکر نموده اید ما چرا می خندیم؟ خنده مانند یک زبان جهانی است که در سرتاسر جهان از آن استفاده می گردد.

متنی که می خوانید نتیجه تحقیقات دکتر رابرت پراستن، استاد روانشناسی و علوم اعصاب در دانشگاه مریلند است.

همه اعضای گونه انسان خنده را می فهمند و بر خلاف انگلیسی، آلمانی یا فرانسه، لازم نیست از قبل آن را یاد بگیریم. ما با توانایی خندیدن به جهان آمده ایم. یکی از چیزهای قابل ذکر درباره خنده این است که خنده بدون آگاهی شما اتفاق می افتد. یعنی مثلا ما برنامه ریزی نمی کنیم: ((خب سر ساعت 8 کمی بخندم!)). شما تصمیم نمی گیرید آن را انجام دهید. البته ما می توانیم با اراده و از روی قصد جلوی آن را بگیریم، مثل وقتی که در یک کلاس درس خنده مان می گیرد، اما نمی توانیم با همین اراده آن را به وجود آوریم. به همین علت است که مجبور کردن خودمان به خنده الکی بسیار سخت است.

خنده دیدی قدرتمند و بدون سانسور از ضمیر ناخودآگاه مان به ما می دهد.

درمورد مکانیسم خاص مغز در هنگام خنده اطلاعات کمی داریم. اما این را می دانیم که خنده با احساسات و افکار ما در ارتباط است و خیلی از قسمت های بدن را فعال می کن.

همه ما می دانیم که هنگام خنده شکل صورت مان عوض می گردد و صداهای عجیب و غریبی از خود درمی آوریم. در طی یک خنده عمیق و از ته دل ماهیچه های بازو، پا و تن درگیر می شوند. خنده، بعلاوه، ریتم تنفس ما را هم تغییر می دهد.

اولین خنده انسان در 3.5 تا 4 ماهگی بروز می نماید، خیلی قبل از اینکه ما بتوانیم حرف بزنیم. درست مانند گریه کردن که راه ارتباطی قبل از حرف زدن ما است.

برخلاف تصور بیشتر افراد، بیشتر خنده ها به خاطر یک شوخ طبعی نیست. بیشتر خنده ها به خاطر برقراری ارتباط بین مردم است. برای اینکه ببینیم مردم کی و چرا می خندند، من و گروهی از دانشجویان به سوپر مارکت های محلی رفتیم تا وقایع قبل از بروز خنده را ثبت کنیم. ما به مدت 10 سال بیش از 2000 موقعیت اتفاق افتادن خنده های طبیعی را ثبت کردیم. ما به این نتیجه رسیدیم که بیشتر خنده ها به خاطر تعریف کردن یک جوک اتفاق نیافتاد. موقعیت هایی مثل ((سلام جک، دیشب کجا بودی؟)) و یا ((هی،الان مری میاد!)) بیشتر مردم را به خنده می انداخت. مطمئنا هیچ کدام از این موقعیت ها آنقدر خنده دار نبودند.

این جا است که ما تصمیم نمی گیریم بخندیم، بلکه مغزمان ما را به این کار مجبور می نماید. این ها ها ها باعث می گردد ارتباطات اجتماعی ما قوی تر گردد.

یک منظره تکاملی

ما به این نتیجه رسیدیم که خنده یک شکل تکامل یافته نفس نفس زدن تند نیاکان اولیه ما است. امروز اگر ما شامپانزه ها یا گوریل ها را قلقلک دهید آنها آغاز به قاه قاه کردن نمی نمایند اما تند تند نفس می کشند و صدایی از خود خارج می نمایند. این صدا، همان صدای خنده میمون است، و ریشه رفتار خنده در انسان.

میمون ها هنگام بازی های خشن، قلقک و دنبال کردن یکدیگر می خندند. دیگر حیوانات هم در هنگام بازی از خود صداهایی خارج می نمایند اما این صداها بسیار فرق دارد و نمی توان آنها را به خنده مربوط دانست. مثلا موش ها در هنگام بازی یا قلقلک صداهایی بسیار تیز و بالا از خود خارج درمی آورند. اما این با صدای خنده انسان ها بسیار فرق دارد.

وقتی ما انسان ها می خندیم، منظورمان معمولا برقرار کردن ارتباط است. پس خنده مانند چسبی افراد مختلف را در یک گروه گرد هم می آورد. این معمولا امری مثبت است اما گاهی می تواند منفی هم باشد. تفاوت است بین با هم خندیدن و به هم خندیدن. افرادی که به کسی می خندند ممکن است در پی بیرون انداختن آن شخص از گروه باشند.

تا به امروز کسی تعداد خنده های گروه های سنی مختلف را نشمرده است اما می توان گفت که جوان ترها بیشتر می خندند. از سن 5 تا 6 سالگی ما شاهد عمیق ترین خنده ها هستیم. بزرگ ترها کمتر از بچه می خندند، این احتمالا به این علت است که آنها کمتر بازی می نمایند و خنده معمولا در حین بازی اتفاق می افتد.

ما الان خیلی چیزها راجع به اینکه کی و چرا می خندیم می داینم و تحقیقاتی هم راجع به مکانیسم مغز برای خنده در حال اجرا است، خنده چگونه تغییر کرد؟ چرا ما تا این حد به قلقلک حساسیم (یک از معمایی ترین رفتارهای انسان).