وقتی حافظه مان ضعیف می گردد، چه زمانی باید پیگیری کنیم و به پزشک مراجعه کنیم؟ - اخبار برخط

به گزارش اخبار برخط، پنج سال آزگار است که در مسیری معین به خانه برمی گشت.. اما اخیراً پیش آمده در همان تقاطع های آشنا توقف نموده باشید و ندانید به راست باید بپیچید یا به چپ.

بسیاری از موارد در زندگی روزمره ما را به این پرسش می رساند که آیا نقص در حافظه طبیعی است یا نشانه زوال شناختی یا حتی آغاز زوال عقل (دمانس) است.

اولین حدس ما ممکن است این باشد که به علت زوال مغزی مشکل پیدا نموده ایم.

سلول های مغز ما با افزایش سن کوچک می شوند. آنها بعلاوه ارتباطات کمتری با سایر نورون ها را حفظ می نمایند و میانجی های شیمیایی کمتری برای ارسال پیغام به نورون های دیگر را ذخیره می نمایند.

اما همه نقص های حافظه به علت تغییرات سنی در نورون های ما نیست. در بسیاری از موارد، عوامل مؤثرتر، از جمله خستگی، مضطرب بودن یا حواس پرتی ، بی اهمیت تر هستند .

مقداری فراموشی طبیعی است

سیستم حافظه ما به گونه ای ساخته شده که درجاتی از فراموشی در آن طبیعی است. این یک نقص نیست، بلکه یک ویژگی است. حفظ همه خاطرات انبوه عملا ممکن نیست، اطلاعات غیرضروری بیش از حد می تواند باعث کندی یا اختلال در بازیابی خاطرات خاص گردد.

متأسفانه، تصمیم گیری در خصوص آنچه مهم است و باید به خاطر بسپاریم، همواره به اراده ما بستگی ندارد. مغز ما این کار را برای ما انجام می دهد. به طور کلی، مغز ما اطلاعات اجتماعی (آخرین شنیده ها) را ترجیح می دهد، اما به راحتی اطلاعات انتزاعی را دور می اندازد.

از دست دادن حافظه زمانی به یک مشکل تبدیل می گردد که زندگی روزمره شما را تحت تاثیر قرار دهد. اگر یادتان نرود راست یا چپ بپیچید، مشکل بزرگی نیست.

با این حال، فراموش کردن اینکه چرا پشت فرمان هستید، کجا قرار است بروید یا حتی چگونه رانندگی کنید، عادی نیست. اینها نشانه هایی هستند که ممکن است یک مشکل بزرگ را برسانند.

اختلال شناختی خفیف وجود دارد

مرزی بین از دست دادن حافظه مرتبط با افزایش سن و از دست دادن حافظه به صورت اختلال شناختی خفیف وجود دارد. درجه اختلال می تواند ثابت بماند، بهبود یابد یا بدتر گردد.

با این حال، مشکل حافظه نشان دهنده افزایش خطر (حدود سه تا پنج برابر) بیماری های عصبی در آینده مانند زوال عقل است. هر سال حدود 10 تا 15 درصد از افراد دارای اختلال شناختی خفیف دچار زوال عقل یا دمانس می شوند.

در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف، توانایی انجام فعالیت های معمولی به تدریج و با گذشت زمان به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می گیرد. علاوه بر از دست دادن حافظه، مسائل دیگر مانند مهارت های زبان، تفکر و تصمیم گیری هم ممکن است رخ بدهد.

تشخیص اختلال شناختی خفیف می تواند یک شمشیر دولبه باشد. این نگرانی به افراد مسن گوشزد می نماید که از دست دادن حافظه آنها غیر طبیعی است.

بعلاوه این نگرانی را ایجاد می نماید که مشکل آنها ممکن است به زوال عقل تبدیل گردد. اما بعلاوه می تواند منجر به کشف درمان بالقوه و برنامه ریزی برای آینده گردد.

گم کردن راه می تواند یک نشانه اولیه باشد

تصور می گردد که اختلال در پیدا کردن راه، نشانگر اولیه بیماری آلزایمر - شایع ترین نوع زوال عقل- باشد. آنالیز ها با MRI نشان داده است که مناطقی که خاطرات محیط فضایی ما را تشکیل می دهند، اولین مناطقی هستند که تحت تأثیر این بیماری زوال برنده یا دژنراتیو قرار می گیرند.

با توجه به ارتباط پیش بینی نماینده بین کاهش توانایی یافتن راه و زوال عقل، تست های استاندارد برای تشخیص کاهش حافظه باید انجام گردد.می توان از آزمایش های قلم و کاغذ و واقعیت مجازی گرفته و پیدا کردن راه واقعی، استفاده کرد، اما هنوز آزمون استاندارد طلایی وجود ندارد.

یک چالش خاص، ایجاد آزمایشی است که دقیق و ارزان باشد و برای اجرا در طول یک روز شلوغ کلینیک آسان باشد.

یک آزمایش پنج دقیقه ای ایجاد نموده ایم که از حافظه شخص از یک صحنه خاص استفاده می نماید تا توانایی اش در به یاد آوردن راه را بسنجد. از شرکت نمایندگان می خواهیم تصاویر خانه ها را به خاطر بسپارند و متعاقباً توانایی خود را برای تمایز بین تصاویری که آموخته اند و مجموعه ای از تصاویر نو خانه ها آزمایش نمایند.

این آزمایش در پیش بینی تغییرات طبیعی در توانایی راه یابی در افراد جوان سالم، اما کارایی اش در افراد مسن باید بیشتر ارزیابی گردد.

زمانی که مسائل حافظه شما باقی می مانند، یاری بگیرید

گرچه فراموشی جزئی روزمره چیزی نیست که ما بی جهت نگران آن باشیم، اما وقتی این اختلالات معین تر و ثابت تر می شوند، بهتر است یاری بگیرید.

در حال حاضر هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما تشخیص زودهنگام به شما امکان می دهد برای آینده و مدیریت هدفمندتر این اختلال برنامه ریزی کنید.