جلوه های بیشتری از مولا علی (ع) با گذشت زمان مورد توجه شاعران قرار گرفته است - اخبار برخط

به گزارش اخبار برخط، سرویس ادبیات خبرنگاران : یکی از مهم ترین اعیاد شیعیان، عید غدیرخم است که به عید الله الاکبر معروف است. مسلمانان در این روز که مصادف با 18 ذی الحجه است، جانشینی حضرت امیر المومنین(ع) در مقام امامت پس از پیامبر اکرم (ص) را در مساجد و تکایا جشن می گیرند.

به مناسبت این روز گفت وگویی درباره شعر علوی با کامران شرفشاهی، نویسنده و شاعر آیینی ترتیب داده ایم که در ادامه می خوانید:

شعر علوی چه جایگاهی در ادبیات کهن فارسی دارد؟

شعر علوی در ادبیات کهن ما از جایگاه ممتاز و والایی برخوردار است و از قرون نخست شعر فارسی، شاهد این نکته هستیم که شاعران پارسی گو با اشعاری در مدح و منقبت مولای متقیان سعی کردند دین خودشان را به ساحت مقدس آن حضرت ادا نمایند.

نخستین شعر علوی فارسی را چه کسی سرود؟

از نخستین شاعران پارسی گوی که در این عرصه حضور یافتند می توان به شاعر بلندآوازه،حکیم ابوالقاسم فردوسی اشاره نمود. وی در اشعار خود مرتبه والای حضرت امیرالمؤمنین(ع) را ستایش نموده که با توجه به حساسیت های آن دوران بیانگر اوج ارادت به عظمت شخصیت والای مولای متقیان است. پس از حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعران نامداری مانند سنایی،کسایی،عطار و مولانا و دیکر بزرگان را می توان نام برد. این روند تا روزگار ما ادامه داشته است و بعضی از این آثار در شمار شاهکارهای ادبیات فارسی به شمار می رود.

امروز شعر علوی چه جایگاهی در ادبیات دارد؟

امروز همچنان شعر علوی جایگاه رفیع و والای خود را در ادبیات فارسی حفظ نموده است. در شعر فارسی شاهد نمونه های بسیار فراوانی در این زمینه هستیم به گونه ای که در دیوان کمتر شاعری می توان جست وجو کرد و شعری درباره حضرت امیرالمؤمنین(ع) نیافت.حتی شاعران در این عرصه با سرودن و انتشار مجموعه شعرهای مستقلی در این زمینه سعی کردند ارادت خود را به پیشگاه آن حضرت بیان نمایند. در روزگار ما علاوه بر جریان کهن فارسی شاهد حضور بانوان شاعر در این زمینه هستیم که شعرهای زیبا و فراوان در مدح حضرت امیرالمؤمنین(ع) سرودند. در کنار این جریان ها شاهد حضور نسلی از شاعران ارجمند و بلندآوازه در قلمرو کودک و نوجوان بودیم. این شاعران با زبان سلیس و روان برای بچه ها و نوجوانان اشعاری می سرایند که پلی برای نزدیکی این گروه سنی به حضرت امیرالمؤمنین(ع) باشد و درک عمیق تری از منزلت آسمانی مولی الموحدین و امام العالمین حاصل گردد.

شعر علوی در میان اقلیت های مذهبی از چه جایگاهی برخوردار است؟

یک واقعیت وجود دارد و آن این است که در طول تاریخ اشخاصی ظهور کردند و منشا کارهای بزرگی بودند اما همه آنها با رویکرد ادبیات روبه رو نشدند و راه به قلمرو ادبیات باز نکردند. این اشخاص اگر در مقطعی هم مورد توجه سخن سرایان قرار گرفتند این مساله دوام چندانی نداشته و به مرور زمان رنگ باخته است. در آنالیز تاریخ ادبیات به این نکته بر می خوریم که از زمان ظهور حضرت امیرالمؤمنین(ع)، شاعران فراوانی به پیشواز بیان فضایل آن حضرت شتافتند. این جریان از ادبیات عرب شروع و به سرزمین های دیگر توسعه یافت و شاعران بسیاری از قومیت ها، ملل و زبان ها کوشیده اند عشق و ارادت خود را به حضرت مولی الموحدین(ع) ابراز نمایند. این جریان تا روزگار ما ادامه یافته و در شبه قاره و سرزمین های دیگر شاهد ظهور شاعرانی بودیم که اگرچه دارای مذهب و آیین دیگر بودند اما کوشش کردند که ارادت خود را به ساحت آن حضرت نشان دهند . جرجی زیدان و جرج جرداق و بسیاری از شخصیت های بلندآوازه ادبی با خلق آثاری کوشش کردند که منزلت و عظمت شخصیت آن حضرت را بیان نمایند. این مسئله در زمانه ما همچنان ادامه دارد و روند رو به رشدی داشته است. یک نکته جالب توجه است و آن اینکه اگر بخواهیم یک آمار دقیق بگیریم از این رویکرد گسترده و ابراز ارادت و علاقه شاعران و سخن سرایان در کشورمان و سایر کشورها به نتیجه شگفتی بر می خوریم. در مورد کمتر شخصیتی چنین ابراز ارادت و علاقه پرشور می توان یافت. در واقع می توان گفت با گذشت زمان،جلوه های بیشتری از حضرت امیرالمؤمنین(ع) مورد توجه شاعران و ادبا قرار گرفته است. نه تنها در عرصه شعر بلکه در حوزه داستان و دیگر گونه های ادبی نیز شاهد رویکردی گسترده و استقبالی چشمگیر بودیم.